Op bezoek bij… de tattoo artist

“Ik wil meer rotzooiplekken in het Havenkwartier hebben.”

Om elkaar wat beter te leren kennen, interviewen we regelmatig bewoners en ondernemers van het Havenkwartier. Dit keer is Havenkwartierbewoner/-ondernemer Jan-Willem Seip in gesprek met Brendan Tangel. De tattoo artist van Tangel Art Tattoo aan de Mr. H.F. de Boerlaan.

Wie ben je? En wat voor werk doe je?

Brendan Tangel (47) begon ooit als medisch illustrator. Zo iemand tekent de binnenkant van een mens. Om dat te leren, bracht hij veel tijd door op de snijzaal. Begin 2000 studeerde hij anatomie in Maastricht, een vrij unieke post hbo-opleiding. Hij maakte de studie niet af. Het leven tussen artsen beviel hem niet. Weinig mensen weten wat de functie van medisch illustrator inhoudt. Hij moest bovendien acquisitie plegen en dat is niet zijn favoriete bezigheid. Ook werd die wereld steeds meer digitaal en Brendan houdt van ‘ouderwets tekenen’.

Brendan had daarna diverse beroepen: hij was taxichauffeur, automonteur en kunstenaar. Als kunstenaar maakte hij vooral beelden. Abstracte, bizarre, surrealistische beelden. Een beeld met een rare twist. Zo maakte hij ooit een beeld van zijn eigen hoofd dat tegen een muur aangeplakt zat. Brendan brak hier jammer genoeg niet mee door. Maar hij genoot wel van de leuke ideeën en het dóen.

Rebels als hij was, liet Brendan liet zich al vroeg tatoeëren; een buldog met een sigaar. Inmiddels is dit plaatje ‘gecovered’, zoals dat in tattoo-jargon heet. Brendan probeerde veel bij zichzelf uit. De plekken waar je bij kan, kun je zelf tatoeëren. “Maar het wordt er niet mooier op en het heeft iets tegennatuurlijks: je wilt jezelf niet pijn doen, en toch doe je het. Je moet door je pijngrens heen… het is een soort mindset of zo… Je wilt wegrennen. Endorfine wordt aangemaakt. De pijn voelt alsof iemand je heel hard knijpt met haar nagels in je vel. Echt zo venijnig”, aldus Brendan.

Als ik zeg dat hij zich daardoor beter kan voorstellen hoe een klant van hem zich voelt, reageert Brendan dat hij dat gevoel uitschakelt. In het begin hield hij daar rekening mee, maar het resultaat werd er niet beter op. Als iemand het echt niet meer trekt, dan geeft ie dat aan.

Brendan is zelf een wandelend voorbeeld van tattoos. Er zit uren werk in. Zo was hij een keer in Zwitserland, bij een van de grotere tattoo artists ter wereld. Hij liet zich er 6 uur lang tatoeëren. Daar lag Brendan in zijn blote kont met allemaal mensen er omheen. Heel kwetsbaar. En dat moet je maar vol zien te houden. Alles is daarna beurs en doet pijn. Hij vertelt dat hij na een tatoeagesessie wel eens lag ‘te shaken’ in bed door de adrenaline en het gebrek aan energie. Tatoeëren trekt veel energie uit je lijf zonder dat je iets doet.

Hoe is Brendan zelf gaan tatoeëren? Hij begon met tekeningen maken en hij keek naar YouTube-filmpjes over tatoeëren. Je ziet dan hoe het wel en hoe het niet moet. Hij is autodidact. “Er is ook niet echt een opleiding voor”, vertelt Brendan “Je kan wel in de leer bij een tatoeëerder, maar dan moet je geluk hebben. Dat gaat volgens een ouderwets principe: als je al in de leer mag, dan mag je het eerste jaar alleen maar schoonmaken en vooral veel kijken. Het is een ambacht. Een ambacht dat voorheen nogal ‘underground’ was. Het was een slechte wereld. Donker, duister, gesloten voor anderen. Tegenwoordig zijn tattooshops veel meer open en toegankelijk. Er zijn nu veel goede tatoeëerders.”

En het is nog meer kunst aan het worden. Dat was het al. Japanse kunst en Polynesische geschiedenis hebben een flink stempel gedrukt op het tatoeëren. Polynesische tattoos kenmerken zich door het gebruik van veel strepen en symbolen. Je moet die verdienen. Je krijgt dan ‘steeds meer streepjes’. Bij de Japanse maffia werkt dit ook zo. Maffioso dragen ‘pakken’. Dit zijn tatoeages van Japanse kunst, waar je kleding overheen draagt. Je ziet het dus niet, maar onder die kleding zijn rangen en standen zichtbaar. Voor degene die in díe wereld zit althans.

Brendan was zelf een keer in een Japanse sauna. Bij het zien van de tattoos op zijn lichaam werd hem de toegang geweigerd. Je wordt dan gezien als een boef en ze willen niet dat je naast hen komt zitten. Vroeger werd in Nederland ook al snel een oordeel geveld over iemand met tattoos. Je kwam dan van de wilde vaart, je was een beetje schuim en je wilde vooral niet bij de maatschappij horen. Je wilde niet meedoen in de mainstream. Dat beeld verandert. Sterker nog: inmiddels heeft zo’n tachtig procent van de mensen in Nederland ‘een versiering’ op de huid’. Brendan stelt dat velen een tattoo nemen om hun persoonlijkheid te versterken of om ergens bij te horen. Vaak zit er een verhaal achter. Sommigen verzinnen er hele verhalen bij, zodat je geen verantwoording hoeft af te leggen. “Als er een verhaal aan vast zit, dan mag het”, vinden ze. Maar Brendan vindt: “Je kan ook een plaatje nemen, gewoon omdat je het mooi vindt. Zonder een verhaal erbij”. Ook Brendan heeft een paar tattoos met een verhaal. Dat zijn die speciale tattoos waarvoor hij heeft gereisd. Om de tattoo op Brendans rug te laten zetten, moest hij drie jaar wachten. Drie jaar wachten totdat je aan de beurt mág zijn. Brendan heeft heel wat handgeschreven brieven gestuurd naar die ene grote tattoo artist en uiteindelijk mocht Brendan komen om de tattoo in Zwitserland te laten zetten. Brendan valt op mooie ontwerpen en mooie tekeningen.

Als ik Brendan vraag welke tattoo op zijn eigen lijf hij heel mooi vindt, dan wijst Brendan naar de tattoo die zijn zoon heeft aangebracht toen die 6,5 jaar oud was. Ook het kanariepietje op Brendans arm mag er zijn. Brendan houdt van afbeeldingen van de natuur. Van bloemen en dieren als vogels, vossen en tijgers. Het mogen best grote afbeeldingen zijn, met een vleug romantiek erin. “Ik hou van die oude foute kunst met van die doorkijkjes. Kitscherig. Maar ook art nouveaux en barok. Dat gaat heel mooi als je dat in de vorm van het lichaam tatoeëert. Dat zie je in de Japanse kunst goed terug. Daar zie je de flow in terug. Met veel contrast; donker en gekleurd. En daar moet je van houden…”, sluit Brendan lachend af.

Brendan begon in zijn achtertuintje. Hij ontmoette iemand die wel ‘een sleeve’ wilde (een armvullende tatoeage). Dat lukte hem en samen deze persoon huurde hij een pandje in het Havenkwartier voor € 75 per maand. Ze maakten hun pand netjes voor de GGD. Van Brendan mogen de hygiëne-eisen rondom tatoeëren wel strenger worden. Nu geldt zo’n keuring voor een tattooshop en vervolgens kun je ‘er iedereen inzetten’. Liever ziet Brendan dat dit op persoonsniveau gebeurt. En dat je dan ook aan de GGD laat zien dat je een mooie lijn kan zetten en dat je geen schade veroorzaakt en geen rotzooi achterlaat. Denk aan slechte inkt, blow-outs, infecties en littekens.

Waarom heb je ooit gekozen voor het Havenkwartier?

Na een periode van vele baantjes en nachtdiensten draaien, was Brendan er klaar mee. Als kunstenaar en ‘vrij figuur’ betrok hij een loods aan de Oostzeestraat, naast waar vroeger Emcé en de voedselbank zaten. Dat was antikraak. Ook woonde hij antikraak aan de Mr. H.F. de Boerlaan met zijn toenmalige vrouw en zoon. Brendan had een oude auto en kon die makkelijk ergens stallen in de wijk. Als hij iets wilde laten lassen, kon dat ook. “Het was leuk en vriendelijk en je kon makkelijk een praatje maken met gelijkgestemden. Nu ken ik vrijwel niemand meer. Dat komt aan de ene kant omdat de meesten van toen – de stichters – vertrokken zijn en aan de andere kant omdat ik van nature introvert en op mezelf ben en de drukte niet opzoek.” Brendan moest de loods aan de Oostzeestraat verlaten en kreeg een andere plek. Inmiddels zit hij daar sinds 2014 met Tangel Art Tattoo. En dat is een bezoek waard! De opgezette dieren, het skelet, de mooie afbeeldingen, het atelier… Brendan laat het je allemaal zien.

Heb je nog interessante andere bezigheden?

Brendan bouwt fietsen. Racefietsen van carbon met een mooi hoornstuur. Hij gebruikt hele mooie materialen voor zijn fietsen. Hij is van plan om nog een lasapparaat te kopen waarmee hij aluminium kan lassen.

Daarnaast tekent Brendan graag. Hij houdt van vogels en tekent die. Al op zijn achtste verjaardag kreeg hij van zijn ouders een vogelboek. Op vakantie wilde hij alleen maar vogels kijken. In de shop staat een opgezette kraai die ons aankijkt. Brendan: “Die kraai is een beetje duister en kan angst inboezemen, daar hou ik van”. Ook vogels in de kunst van de Renaissance spreken Brendan aan.

Wat kun jij betekenen voor anderen in het Havenkwartier?

Brendan kan mooie tatoeages zetten :-) Gewoon voor jezelf. Omdat je het mooi vindt.

Brendan is wat op zichzelf en vindt het lastig om te communiceren. Hij zoekt dit vanuit zichzelf niet snel op. Hij vraagt zich af of mensen in het Havenkwartier zitten te wachten op een idee of initiatief van Brendan: “Mensen willen hun eigen ding doen”.

Wat kun anderen voor jou betekenen in het Havenkwartier?

“Kom gewoon een keer bij me langs om koffie te drinken”, antwoordt Brendan. Doordeweeks is Brendans shop Tangel Art Tattoo van 11.00 tot 17.00 uur open. Tijdens de coronaperiode gaat een bezoek op afspraak. Bel hem dan even op 06-28238143.

Wat is jouw droom voor het Havenkwartier?

“In het Havenkwartier draait het om geld verdienen en wordt alles maar duurder. Er zit bij de gemeente iemand te tellen wat het allemaal oplevert. Dat vind ik het vervelende aan het Havenkwartier. Het begon hier als kunstenaars… slash… kraakachtige broedplaats. Zo noemden ze het toen. Ze maakten reclame met ‘Kom nu creatief doen in het Havenkwartier’. Wij woonden antikraak aan de Mr. H.F. de Boerlaan en we wilden een huis bouwen. We hadden bedacht om voor € 50.000 van containers ons huis te maken. Helaas mocht dat niet. Er moest meer geld meegebracht worden om hier te kunnen wonen. Ineens werd het niet meer alléén creatief; het moest ook nog eens veel geld opleveren. Ik vind dat niet fijn. Aan het begin heb ik meegedaan om het Havenkwartier meer bekendheid te geven en deed ik mee met LOS en organiseerde ik andere dingen. Het aantal kunstenaars en creatievelingen in het Havenkwartier wordt steeds minder”, stelt Brendan.

Brendan wil meer rotzooiplekken. “Creatieve plekken. Een plek waar wat gebeurt. Waar je aan mag rommelen. Lassen. Slijpen. Waar je niet per se huur hoeft te betalen. Waar je je eigen huis mag bouwen. Denk aan Uwe Dobberstein die in zijn loods aan het lassen was en regelmatig concerten gaf in onze wijk met zijn Symphony of Fire.”

Brendan: “Dat is wat ik graag terug zou willen in het Havenkwartier. Een metamorfose van een rotzooiplek naar een commerciële omgeving hou je niet tegen. Maar wij kunstenaars zijn ervoor om zulke plekken op te zoeken. Dat betekent een keuze maken. Of hier blijven en accepteren dat het zo is. Of ik moet iets nieuws gaan bedenken op een andere plek. Ook al ben ik geboren en getogen in Deventer, dat zou betekenen dat ik Deventer zou verruilen voor een grote stad als Utrecht of wellicht Nijmegen. Maar ik denk zeker ook aan Rotterdam. Het mag een wat linkse omgeving zijn”.

—

Interview door Jan-Willem Seip en de tekstredactie door Tine Zevenhuizen.

Sinds aanvang 2020 heeft het Havenkwartier een heuse buurtvereniging. Vele bewoners en tientallen bedrijven werden al lid. Zij zullen elkaar ongetwijfeld ontmoeten op de buurtvergaderingen en op (informele) bijeenkomsten. Maar je spreekt daar vast niet iedereen. Misschien vraag je je wel eens af… Wie is die persoon? Wat is zijn/haar gezinssamenstelling? Hoe staat diegene in het leven? Wat zoekt of wil diegene nog? Wat voor werk doet hij/zij? Wat voor bedrijf heeft hij/zij?

Om elkaar wat beter te leren kennen, interviewen we regelmatig bewoners en ondernemers van het Havenkwartier. Wie weet, ben jij de volgende Havenkwartier die zichzelf mag voorstellen!